Atopische dermatitis ook wel atopie genoemd, is een allergische huidziekte die voorkomt bij honden en katten. Je kunt deze ziekte vergelijken met hooikoorts bij de mens. De hond is namelijk allergisch voor stofjes in de lucht, bijvoorbeeld graspollen of huisstofmijten. Zij worden ingeademd en zullen een reactie op de huid te weeg brengen.

Wanneer en bij wie

Atopische dermatitis ontstaat bij honden die een leeftijd hebben tussen de 2 en de 5 jaar. Bepaalde rassen zijn hiervoor gevoelig: o.a. West Highland White Terrier, Cairn Terrier, Jack Russel Terrier, Poedel, Malthezer Leeuwtje, Duitse herder, Boxer, Golden retriever, Labrador retriever.

Symptomen

De hond krijgt erge last van jeuk en door het vele krabben kan de huid gaan ontsteken. Bij licht gekleurde dieren kan de dierenarts zien waar de hond allemaal jeuk heeft. Door continu likken en bijten verkleuren de haren naar donker roestbruin. De dieren kunnen zelfs zo erge jeuk hebben dat ze zichzelf kaal likken, waardoor de huid dikker wordt en donkerder van kleur.

Typische plaatsen van de jeuk bij een hond met atopie zijn: rond de ogen, de poten, de oren en de ellebogen. Daarnaast zal de weerstand van de huid verlagen, met als gevolg dat bacteriën en gisten de kans krijgen te overleven. De jeuk kan gebonden zijn aan een seizoen, voornamelijk de lente en de herfst. De reden hiervan is dat graspollen alleen in een bepaald seizoen voorkomen. Buiten dit seizoen komt de hond niet in aanraking met de stof waarvoor hij allergisch is en is er ook geen reactie van de huid. Je kunt deze vorm van atopie goed vergelijken met mensen die hooikoorts hebben. Andere honden hebben het hele jaar door jeuk, omdat de stoffen waarvoor ze allergisch zijn niet uit het leven weg te denken zijn.

Diagnose

Wanneer een hond met erge jeukklachten bij de dierenarts komt is het vaak duidelijk dat de hond allergisch is. Helaas is het erg moeilijk om er achter te komen waarvoor de hond allergisch is. Er zijn namelijk 3 soorten allergieën gekend bij de hond, waarbij de symptomen bijna hetzelfde zijn namelijk erge jeuk. Als eerste wordt er nagekeken of de hond vlooien heeft. Vlooienallergie is een van de meest voorkomende allergieën en deze is goed te behandelen. Wanneer de hond vlovrij is, wordt er getest of de hond niet misschien allergisch is voer eiwitten in het voer. Hierbij wordt de hond 6 tot 8 weken strikt op een hypoallergeen dieet gezet. Als dit niet zorgt voor een vermindering van de jeukklachten, kunnen we aannemen dat de hond atopisch is. De volgende stap is het testen waarvoor de hond allergisch is, met als doel een gerichte therapie op te stellen. Door een bloedserumtest wordt gekeken of er allergenen aangetoond kunnen worden waar de hond gevoelig voor is. Bij onvoldoende resultaat kan een interdermale huidtest gedaan worden.

Therapie

Het is van belang om de huidontsteking tot rust te brengen met behulp van antibiotica en jeukremmers en eventueel jeukstillende shampoos. Er zijn diverse soorten ontstekingsremmende en jeukonderdrukkende middelen, zoals bijvoorbeeld corticosteroiden, cycloporines en antihistaminica. Deze medicatie moet levenslang gegeven worden in de periodes dat de hond jeuk heeft. Net zoals bij vele medicamenten zijn ze op lange termijn niet goed voor het lichaam. De hond kan er dikker van worden, een slechte vacht kwaliteit/kwantiteit, veel drinken en veel van gaan plassen en ze zijn schadelijk voor de nieren en de lever. Een andere manier is om niet de symptomen te bestrijden, maar de oorzaak aan te pakken door de hond te desensibiliseren. Door middel van bloedonderzoek of een huidtest wordt gezocht naar de stoffen waarvoor de hond allergisch is. Als die allergenen opgespoord zijn kan er een desensibilisatietherapie ingezet worden. Zij bestaat uit een reeks injecties waarbij de hond als het ware steeds ongevoeliger gemaakt wordt voor het allergeen waartegen hij een allergische reactie ontwikkeld. Bij 70% van de honden die deze behandeling ondergaan slaat de desensibilisatie aan. Bij sommige van deze honden is in de ergste periodes gedurende het jaar nog de jeukonderdrukkende middelen nodig. Helaas is er dus ook een groep honden waarbij het desensibiliseren niet werkt. Hetzij doordat er met het onderzoek naar de allergenen niet een testbaar en dus behandelbaar allergeen gevonden kan worden. Hetzij doordat de desensibilisatie niet aanslaat.